ได้โปรดบอกเราถึงเรื่อง'ความรัก'

อัลมิตราพูดขึ้นว่า ได้โปรดบอกเราถึงเรื่อง'ความรัก'

และท่านก็เงยศีรษะขึ้นมองดูฝูงชน เขาเหล่านั้นเงียบกริบ ท่านพูดด้วยเสียงอันดังว่า

เมื่อความรักร้องเรียกเธอ จงตามมันไป

แม้ว่าทางของมันนั้น จะขรุขระและชันเพียงไร

และเมื่อปีกของมันโอบรอบกายเธอ จงยอมทน

แม้ว่าหนามแหลมอันซ่อนอยู่ในปีกนั้นจะเสียดแทงเธอ

และเมื่อมันพูดกับเธอ จงเชื่อตาม

แม้ว่าเสียงของมันจะทำลายความฝันของเธอ ดังลมเหนือพัดกระหน่ำสวนดอกไม้ให้แหลกลาญไปฉะนั้น

#####

เพราะแม้ขณะที่ความรักสวมมงกุฎให้เธอ มันก็จะตรึงกางเขนเธอ และขณะที่มันให้ความเติบโตแก่เธอนั้น มันก็จะลิดรอนเธอด้วย

แม้ขณะเมื่อมันไต่ขึ้นไปสู่ยอดสูง และลูบไล้กิ่งก้านอันแกว่งไกวในแสงอรุณ

แต่มันก็จะหยั่งลงสู่รากลึก และเขย่าถอนตรงที่ยึดมั่นอยู่กับดินด้วย

#####

ความรักจะรวบรวมเธอเข้าดังฝักข้าวโพด

มันจะแกะเธอออกจนเปลือยเปล่า

แล้วมันก็จะล่อนเพื่อให้เธอหลุดจากเปลือก

มันจะบดเธอจนเป็นผงขาว

แล้วก็จะขยำเธอจนอ่อนเปียก

แล้วมันก็จะนำเธอเข้าสู่ไฟอันศักดิ์สิทธิ์ของมัน เพื่อว่าเธอจะได้กลายเป็นอาหารทิพย์ของพระเป็นเจ้า

#####

ความรักจะกระทำสิ่งทั้งหมดนี้แก่เธอ เพื่อว่าเธอจะได้หยั่งรู้ความลับของดวงใจแก่เธอเอง และด้วยความรู้นั้น เธอก็จะได้เป็นส่วนหนึ่งของดวงใจแห่งชีวิตอมตะ

#####

แต่ถ้าหากด้วยความกลัว เธอมุ่งแต่แสวงหาความสงบสุขและความสำราญจากความรัก

ก็จะเป็นการดีกว่า ที่เธอควรจะปกคลุมความเปลือยเปล่าของตนและหลีกหนีออกไปเสียจากลานบด

ไปสู่โลกอันไร้ฤดูกาล ที่ซึ่งเธอจะหัวเราะก็ไม่เต็มที่ และจะร้องไห้ก็ไม่เต็มที่

#####

~ จาก 'ปรัชญาชีวิต' โดยคาลิล ยิบราน (ระวี ภาวิไล ถอดความ)

(สำนักพิมพ์ผีเสื้อ, หน้า 25-27)